KİM BİLİR ?
Üstadým soyumda maymunu arar.
Konu evrensel, herkesi sarar.
Yahu bu evrimi kim bizden sorar!
Yazýp sevdamýzý dursaydýk þurda.
Fosfordu hayatýn bir koþulu,
Arsenik oldu.
Seyyareler dokuzdu,
Plüton kovuldu,
Garibim nasýl üzüldü.
Duyunca Güneþin benzi süzüldü.
Münhal üzere,
Sümer’linin Marduk’u yola düzüldü…
Einstein demiþti ki; ’Tanrý zar atmaz’
Hawkings‘de demiþti; ’Atmadan olmaz’
Þimdi de diyor ki;
’Tanrý’ya ne gerek var,
Evren kendini, Tanrý’sýz kurar’
Almýþtým bu derslerden vaktiyle tam yüz.
Öðrendiklerimiz oldu mu ters yüz?
Þuncaðýz aklýmýz ermiyor bile,
Ýkisini bir arada görmüyor diye,
Bilimi reddetmenin baðnazlýðýný,
Yarataný inkârýn aymazlýðýyla,
Zorlayýp sonuçsuz kalmak ta niye?
Adem’den evvel kaç Adem geldi,
Ýnsan dört yüz milyon yýldýr çekiçle deldi,
Hele sor bir kez,
O zaman Adem nerdeydi?
Apollon‘u, Zeus’u yarý Tanrýsý,
Davulla tapardý atamýn atasý.
Açlýktan periþan Hint fukarasý,
Ýneði kestirmez, yer Brahma‘sý…
Bilen, bulan yok,
Gidip sorup gelen yok.
Arayana kitap çok.
Býrakalým seçsin,
Ýster maddeden, ister manadan
Okusun derince kendinden geçsin.
Üstadým bilimde durulmaz sular,
Bu tartýþmalar bizleri yorar,
Dün geçmiþ, yarýna etme itibar.
Sadece bu günlüktür, bütün doðrular.
Ömrümüz geçiyor boþ bir nutukla,
Kuralým baðýmýzý biz mutlulukla.
Þiir miir yazar, geçeriz þurdan,
Gün gelir hepimiz göçeriz burdan.
Size bize kalmaz bu sonsuz evren,
Ýþi sahibine verelim devren.
Niyetim bir orta yol bulmak deðildir.
Herkesin nabzýný tutmak deðildir.
Ýlimi yalayýp yutmak deðildir.
Semaya bakýp susmak deðildir.
Ýkisini bir elde tutmak iyidir.
Koca Dünya kainatta bir zerre,
Bu zerrede dert ettiðinin hacmini,
Düþün bir kere.
Dostlarým yoruldum ben verdim mola.
Ýsteyene her yol engelsiz ola.
Arýyor gerçeði, geliþen ilim,
Bulsa da size söylese dilim.
Üstadým kýrdýysam,
Kusurum benim,
Saygýyla huzurda
Özür dilerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.