yine sonbahar
ne hüzünlü bir bahar
sarý da hüznün rengi
sararýp solar ya hastalar
ayrýlýðýn acýsý da
çöker yüreðe, ve de
biter mi bazý sevdalar ?
hazanýn rüzgarýna kapýlýp
anlaþýlmaz bir hüzün
çalar yürek kapýsýný
evet kaçýlmaz
her mevsim yaþanacak ayrý
doðanýn kanunu bu...
aðaçlar son hýzla soyunuyor
yaðmur, fýrtýna git gide þiddetli
ve rüzgar etkili esiyor
eðiyor baþýný yere bütün dallar
ne çiçek var þimdi, ne de ýsýtan güneþ
soðuk sevgisizlik gibi, doða ölüyor...
bahar gelecek tabii
sokakta kalanlar, zavallý insanlar
ve de bütün canlýlar
nasýl dayanacaklar
gelecek bahara kadar ?
Allah bilir....
sarý hüznün rengi, ayrýlýðýn da rengi derler
þimdi her taraf sarý, nereye baksan sarý
sarardý dünya, ta ki bahar gelene kadar
yeþillere hasret kalacaðýz, ölüp ölüp
yeniden dirileceðiz elbet, sabret gönül sabret
sonbahar kýþa döndü artýk....
soðuk sevgisizlik gibi
soðuk ve açlýk çekilmez derler
bir de çirkinlik...
güzelse gönül, bir kuþ gelir pencerene
bakar gözlerine, seni sevindirir
bekler bir avuç yemi, sanki sana güler...
kýþ’da da güzellik vardýr elbet
bir can’a bakabilirsen, kimbilir
bu, bir kuþ bile olabilir
sen sýcaktasýn, sen toksun, keyfin yerinde
lakin, sokaklarda yaþayanlar var, sersefil
aðaçlar soyundukça üþüyorum
döküldükçe yapraklarý bir bir
hayatýn cilvesi bu, ne denebilir, kimbilir ?...
serapertence02/12/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.