serap

kanatsýz düþlerimin bordasýna
bir kuþ konar
türkuaz
dövüþken
yýrtýcý
kýzýl gözlü sonbahar akþamlarýnda




efkarýmý / kahýrlarýmý yüklerim taþra þaraplarýna
turunç ay yükseldikçe üstümden
ikindi güneþi gibi hýrçýn
kin besler gözlerim çiçeklere

caným deniz tadýnda bir asya kadýný bile istemez

ansýzýn kökünden koparýlmýþ dala dönerim

karamel türküler döþenir dilime

döþümde buðday baþaklarýnýn kokusu




terk edeli çok oldu
güvercinlerimi
kadýnýmý
bir kediyi sevmeyi




kadre kadre düþtükçe þarap damarlarýma
dilinin kemiðine imrenirim gandi’nin
tuzla ovulmuþ yaþamýna madiba ‘nýn*
kýzýl gözlü sonbahar akþamlarýnda





karaya vuran þuursuzluðum

kapkara kaosta daðýlan hücrelerim

‘’düþünceye sýðmayan Tanrý’yý ‘’düþündükçe

sallanýr kalbim uçurtma gibi uçsuz bucaksýz göðe

serabý bulurum
þiþenin dibine vurdukça










gönül gençyýlmaz


* nelson mandela

Sosyal Medyada Paylaşın: