Ýsyanlý bir ah ile yalnýzlýða bürünüp. Ömrümün enkazýna dokunmadan sar beni. Bivefa aynalarýn çehresinde görünüp, En ketum gecelerin þafaðýna sor beni…
Melalin bahçesinde ülfetini beklerken, Çatlamýþ topraðýma sensiz hayal ekerken, Ya gecenin kör vakti ya da bir sabah erken, En kavi nazarýnla gözlerinde yor beni…
Ýstemem sensiz bir an girmesin hayalime, Sensiz olan bir kelâm düþmesin kalemime. Cihannüma tahtýndan bakarak ahvalime, Kalbimin nihanýna görünmeden vur beni…
Býrak dökülsün ismin kurumuþ dudaðýma, Kýydý zeval makasý, dalýma, yapraðýma, Kalbindeki çeþmenden su döküp topraðýma, Güzide bir vuslatýn makberine ver beni… Vahdetin muþtusuyla, usul usul sar beni…
Yusuf MESCÝOÐLU 18.09.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.