Yýl 1983 Karlý bir Mart sabahý Karavana sürterken tanýþmýþtýk onunla kum havuzunda. Adý Ferdi, Memleketi Adana. Bizim bölüktekiler O’na: “Ruh Ferdi” derlerdi. Burdur’da 58.Topçu Tugayý’nda Bir rütbesiz askerdi. Anlattýðýna göre “Ayfer”miþ yavuklusunun adý. Memleketteki gibi Onunla burda da berabermiþ. Tekmil koðuþ yatmaya hazýrlanýrken açýldý bana dün: Geçen gün 1-3 nöbetindeymiþ “top baþý”nda Ayfer yaný baþýnda: “Þapkaný düzelt” dermiþ. O, þapkasýný düzeltirken Elinde ýslak bir bez Tüfeðinin kabzasýný silermiþ. Ferdi: “Git!” demiþ “Ne olur git! Komutan gelecek þimdi! Ters adamdýr Görürse böyle bizi Yakar askerliðimi!..” Ve demeye kalmamýþ komutan karþýsýnda… Pürhiddet çatarak kaþlarýný: “Kimdi ulan o konuþtuðun?” demiþ. Kekelemiþ Ferdi Korkmuþ biraz da: “Yok ki kimse…” demiþ “komutaným” “Bak bomboþ dört bir yaným…” Ayfer topun ardýnda Gülümsermiþ… Ayfer’e “hiþt” diyecekken Vazgeçivermiþ birden Sonra dönüp komutana: “Saçlarý karaydý” demiþ “komutaným, Gözleri elâydý. Gündüzümde güneþ Gecemde aydý. Baþýmdan hiç gitmeyen Ve beni terk etmeyen Bir tatlý belaydý o…
Ahmet KÖKEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
hocaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.