Not (Mine ile Ege)

Pencere açýk, hava güneþli,
Neþelidir bugün kuþlar, belli.
Yapraklar, yüksek, ince dallarda
Sallanýr yine, hafif rüzgârda.
Yanýma geldi kardeþim Mine;
Kâðýdý verdim hemen eline.
Yarým saattir de dargýnýz biz;
Olur mu, dersiniz böyle ikiz.
Oyun oynarken canýmý sýktý,
Acele edip odadan çýktý...
Sonra dönünce, kapýda durdu:
"Kazanamazsýn", diye tutturdu.
Devam etmek gelmedi içimden,
Konuþmuyor þimdi, ama neden?
Cývýldayan serçe bile sustu;
Ege, yazýp, bitirmiþtim notu.
Kolay olmadý özür dilemek,
Asýl zor imiþ cevap beklemek.
Renkli ipleri koydum masaya,
Seyrettim onlarý doya doya.
Turuncu, sarý, deniz mavisi,
Mor, pembe, gri; ne kadar hoþ hepsi.
Uðraþmýþtýk kesmeye beraber;
Sanmýþtýk, altý olmadan biter.
Bu iþimiz kalacak akþama,
Yapýþtýramam ben tek baþýma.
Mine’yi yanýmda gördüm birden,
Düþen bir cetveli aldým yerden.
Ýkimiz, çabuk bitiririz hep;
Gülmeye bile bulunur sebep.

Bayse Hatipoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: