Sevgilim, belki de bir daha hiç görüþemeyeceðiz. Bu seninle son muhabbet ve son göz göze geliþimiz. Koskoca bir ömür geçireceðiz hasret ekerek Ve gözyaþlarýmýzla onu sulayacaðýz acý çekerek. Anýlar, hatýralar sýzlatacak yaralý yüreklerimizi, O bir sýr olacak, kimse bilmeyecek bu denli sevgimizi. Ad tutup ta þarkýlarý dinlerken, dalýp derinlere, Mazide kalmýþ olsalar bile, Ah ne güzelmiþ diyeceðiz o günlere. Sen ve ben, birbirimizden uzak yerlerde, Ayrý birer insan olarak kök salacaðýz. Bir yuvamýz olacak, çocuklarýmýzda, Tâbi bizlerde, bir þey hariç, mutlu olacaðýz... Ýsimler koyacaðýz bizimkilere benzeyen. Ne çare kalp taþýyacaðýz hep o günleri özleyen. Son bulurken bu yolculuk, O meçhule ilk adýmý atýþta bile, Dilimizde olacak hasret dolu bir kaç kelime...
03.12.2010 Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.