' Farz-ı Kabul Sonbahar '

I
bir gurbet hikayesimidir uzak þehirlere serpiþtirilen
kandýðým o mandolin sesiyle bir türlü olmaz sabahlar
ve üstüne iþlenmiþ bir kasýt gibi
gittiðini ne çabukta anýmsadý yollar.../

yapraklar döküldü baksana
renkleri güneþi sarartýðý kadar
içime iþleyen kükürt kokulu ellerim döküldü siyaha
hep ayný yerinden yakaladýðým gülümsemeni hatýrladým
olacak þeymi þimdi bu
olmadýk zamanlarýn hüznünde yüzüme çarpan sonbahar

II
ve iþte sonbahar
ilkin neydi ki sonun ne olsun ?
bende kalan tüm resimlerin donuk
gidip baþka semalarda damlayýn yüreklere
hayrý olmaz size bad-ý bahtýmýn
baharsýz iklimimde ya hep sýcaðým ya hep soðuk...


bir aþkýn destanýmýdýr ki söylensin dilden dile
önemi neydi ki seside olsun sevdamýzýn ?
yýrtýlmýþ bir kaðýt gibi
yazdýklarýný nasýlda sansürlemiþ kavimler elden ele .../

III
ve fýrtýna sustu...
son rüya,son kesit bu gördüklerim
kimdir diye bakmadan ardýna unuttu belli ki

heyhat
belli mi olur hayat
yeni bir gün daha batýyor sensiz
usul usul
geride yetimliðe mahkum anýlar,
bu kadarmýydýlar ?
sen ses etme ne olur
bana göre yaþananlar farz-ý kabul.../



ÝBRAHÝM YALÇIN 05.12.2010









Sosyal Medyada Paylaşın: