ve büyük buluþma hoyratça açýlan ellerine çarptý suretim ey gözümde parlayan yýldýz seni hep yýldýz zannederdim gayretin ne olacak bilemedim...
sýralanmasýmýdýr zihnimi kurcalayan tepe taklak anýlarýmýn gayesi hiç sarsýlmaz sanýyordum nasýlda oldu tarumar...
ben gözlerimde dinmeyen yaðmuru sen içimde parlayan yangýný kurtar...
ben gözlerimde .../ sen içimde .../
ve bu nasýl kaçýþma bir kaç adým atýþýn, bir daha dönmeyecek edasýyla öyle de oldu sonunda sen gittin hükmünü orta yere koyarak ben yüzümü toparladým soðuk kaldýrýmlarda sýzladý parmak izlerin,
sevindim ,bir tebessüme boyun eðdi dudaðým senden kalan tek eserdi aðladým içerlenmiþ matem havasýyla beynimi yedim, küfrettim maviliklere tatlý tatlý deðilse bile acýsýyla hep acýsýyla...
ÝBRAHÝM YALÇIN 06.01.2011 Ý.Y.L.Ç.N
Sosyal Medyada Paylaşın:
YALÇINİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.