Sarýldým üzüntülere, bir tek onlar kucak açtý, Dertlerime koþtum, her yerimi onlar sardý, Kayboldum içlerinde, bir tek sevince rastlamadým, Anlamýþtým artýk, sevilecek yanýmý bulamadým.
Hiç sevabým yoktu, var diyecek kadar, Kibirim boldu, görülmediði kadar, Vicdan deðil mi, rahat býrakmýyordu her an, Ýyi olsam bile, borçlu hissediyordu bu can.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.