Yüreðimi avuçlarýnda ezdi o Leyla. Sükûtu giyindim de etmedim hiç vaveyla. Kan çektim yüreðimden uykusuz gecelerde. Onu gördüm göreli zaman ve mekan sevda.
Sabrýmý mý deniyor gamzesindeki okla. Genleri uyuþur mu cihanda açýn tokla. Sükutum bu baðlamda inkisara dönüyor. Ýzahý mümkün müdür bu vurgunun hukukla.
Eririm dirhem dirhem sabýr yarama merhem. Leyle yýldýz taç imiþ yârin ismiyse mahrem. Sinemi kavuran kor dudaðýmda duadýr. Derdimin tek nedeni derdime çaredir hem.
Bir közdür hiç sönmeyen bende onun sevdasý. Gönlümün has sultaný gönül onun gedasý. Ondan gelen cefayý sefa bildim daima. Onla mümkün bu cana ancak aþkýn edasý. Ankara,01.12.2010 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.