Gece,sahil ve ben... Gece yarýlanmýþ, Ben yarýmlanmýþ, Deniz dalgalanmýþtý...
Bir deniz kýzý belirdi ay ýþýðýnda "Umut" dedi parlayan pullarýyla... Bir deniz kýzý vardý denizin tam ortasýnda, Ama bir de yoktu; Dalgalarla gözüktü, Dalgalarla kayboldu. "Unut" dedi giderken suya çarptýðý kuyruðuyla...
Unutmalarý çýkarýp üzerimden Umutlarý giyindim hýzlýca. Son umudumu halat yapýp fýrlattým en parlak yýldýza Tutundum, Çekip asýldým... Söndü ýþýk,kýrýldý yýldýz Ölmek deðildi maksadým; Umut sehpasýnda kendi halatýmla asýldým...
Selim Akgün (Akçayda bir gece) Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.