YILKILIK YETER.

Yýlký atlar gibi, þevksiz isteksiz.
Bir kara bulut ki, sarmýþ sebepsiz.
Suskun bezgin millet, ekmek derdinde.
Doðrular nerede, kimin elinde.

Ufkun mu karardý, görmezsin niye.
Bu ülke bizlere, kimden hediye.
Uðraþtý Atatürk, bir devlet diye.
Ülkemiz gidiyor, neden geriye.

Hak hukuk yenilik, yücelmelidir.
Gerici düzenler, yenilmelidir.
Doðrular Allah a güvenmelidir.
Ülke çaðdaþlýkla, öðünmelidir.

Baþka rejim bize, örnek olamaz.
Bu cumhuriyeti, kimse yýkamaz.
Kýratlar þahlansýn, yýlkýlýk yeter.
Biz Türkoðlu Türk’üz, Türklük ne ister.

Sözüm bu milleti, güçsüz sanana.
Ne þah ne padiþah, dayan halkýna.
Halkýn iradesi, tayin edendir.
Bu baþý bozukluk, niçin nedendir.

Düþmanlar ne zaman, yýkýcý olur.
Sular durmaz akar, yolunu bulur.
Hak etmeyen gider, hak eden gelir.
Bir gün adalete, hesap verilir.

Þimdi vatan, millet, birlik zamaný.
Ateþ olmaz ise, çýkmaz dumaný.
Haksýzlýklar sökmez, bu halk fermaný.
Hain olanlarýn, ezin baþýný.

Türkmendaðlý çare, yine halktadýr.
Çaðdaþlýk hedeftir, softa hastadýr.
Allah bile sevmez, cahil olaný.
Hak edenler bir gün, boylar divaný.

HÝLMÝ CAN.
14.NÝSAN.2010.

(2986)

Sosyal Medyada Paylaşın: