İŞTE GÜZ BÖYLE.

Þimdi hazan vakti, düþer yapraklar.
Yeþilden sarýya, döndü topraklar.
Son güller üþüdü, döktü yapraðý.
Onlarda seviyor, kara topraðý.

Ekimin sonudur, kýþta yaklaþtý.
On kasým gelince, millet aðlaþtý.
Kaybetmiþti vatan, Atatürk ünü.
Onun isteðidir, koru ülkünü.

Cumhuriyet ile, onurlandýk biz.
Gülüyor ülkemde, bakýn her bir yüz.
Hem sevinç, hem hüzün, böyledir hazan.
Yüce Mevla ancak, yaratan yazan.

Sen yiðit milletsin, koru özünü.
Ayýrma düþmandan, sakýn gözünü.
Alsan da dünyayý, verme yurdunu.
Ebedi kalýrsýn, ülkün durdu mu.

Atadan nasihat, unutma sakýn.
Devþirme olana, olmayýn yakýn.
Bölücü hainle, olur mu birlik.
Türkoðlu Türksün sen, orada dirlik.

Her yer düþman dolu, içte ve dýþta.
Doðru durmuyorlar, þu kara kýþta.
Birde yoksulluk var, derdimiz pek çok.
Hak hukuk adalet, arasan da yok.

Bir bir çýkacaktýr, atasözleri.
Ýçte var dýþta var, saklý gizleri.
Fýrsat verme sakýn, cahil yobaza.
Ülkeyi böldürüp, kalma ayaza.

Türkmendaðlý der ki, dikkat etmeli.
Gerici zihniyet, artýk bitmeli.
Özünde ara sen, kutsal gücünü.
Ey ülkem Allah a, çevir yüzünü.
HÝLMÝ CAN.
29.EKÝM.2010.
(3035)


Sosyal Medyada Paylaşın: