Ýnsan,yalnýz kalýnca kimsesiz olduðunu anlar. Koca bir þehirde ,koca kalabalýðýn içinde , yapayalnýz olduðunu hisseder. Ve kulaklarýný kapatýr o kuru gürültüye, duymamazlýktan gelir çoðu zaman. Her þeye raðmen bir umut taþýr yüreðinde, Yaþamak için bir nedeni olmalý insanýn, "Ýnsan sevgiyle yaþar diyor" Tolstoy. Sevgiyle yoðurmalý yaþadýklarýný. Vazgeçmemeli yaþamaktan. Hayat yaþamaya deðer çünkü. FKR-2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
fikret ediş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.