Mimlenmiþ bir ömrün son sahnesinde Suya yazsam geç kalýnmýþ zamanlarýn sýrrýný Yüzünden düþen bin parçayla gençleþse tarih Sonra otursam dizlerinin dibine Elimde yüreðimle Benim olsaydýn diye inleyen Çaresiz sevdamýn sabaha çýkmaz vaktinde Bin parçayý toplayýp bir edebilsem..
Saðým solum yerim göðüm senden ibaret Bilirmisin derine damlayan sabrýn kanýný O kan ki Her günüme bin yýl düþen kaderimi lânetler Ey sevgili,hasreti þahdamarýndan kanatan Gözlerimi kapatýp yokluðuna dokunuyorum Ey mavi niyetine dilediðim,benim deðilsin Kokunu öpüyorum,yanýndaki hiç’liðime aldýrmadan Anladým yâr aklýmýn ecelisin,zavallý etme beni.!
Ölü çýktýðým her sabahta sensizlik girdi koynuma Görmüyorsun Saçlarým yanýyor yüreðinin memleketinde Gizli bir rüzgâr estir benim olmayan ellerinle Haydi söndürsene/alevlendirsene.! Akrebin yelkovana küstüðü þu saatte Hangi diyarda,hangi ten bilir teninin kutsallýðýný Kim bilebilir,umut bile toplamýþ tasý taraðý Benim deðilsin Artýk umut güneþin batýdan doðduðu yerdedir.!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevilay Yücedağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.