Yola çýktým, aðýr yükün altýnda, Ýnliyorum, halin nedir diyen yok. Payýma, sürünmek düþtü sonunda, Kemer sýkar, aç karýnda gýda yok…
Dert ile yaþamak, varmýþ kýsmette, Yavan yerim düþemem bu mihnete. Ýzzet için katlanýlýr, bin bir zahmete. Ýyi gün dostundan, bize vefa yok…
Düþenin dostu yok, yerde sürünsün, Güç derman bulur ise, kalksýn yürüsün. Sokaklarda gezeni, adam gibi sanýrsýn. Müþfikler çok az, civanmert kimse yok…
Çarþýlar pazarlar dolu, insan kaynýyor. Hayattýr bu, kimi gülüyor kimi aðlýyor. Konu komþudan, habersizce yaþýyor. Dil yakmaz bir selamý, veren alan yok…
Yük aðýr vakit akþam, köyüm çok uzak. Diyorlar ki: sende ye, gel inadý býrak. Namert olayým, edersem bunlarý merak. Doðru yoldan baþka, bize fayda yok…
Mehmet DEMÝREL 30.11.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
m.demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.