Sahi, kaç duada öldüm ben

Hayallerine bilenirken,
Mavi düþlere korunaklý farklý bahçenin
memnu kilidiydin kalbimde.

Yokluðumu cansiparane gizleyip
cilvenaz ateþlerin yüzkýzartýcýlýðýna sunarken yüzümü
ihbar edilmiþti rol kesmem.
Çala kalem yazdýðým o nemrut oyun var ya
sahneye koyamadýðým,
Bir bakýþa tutuldu.
Yýkýldý
sana attýðým suflelerle dekorlu perdem.

sarý saçlarýmdý
sicilimin kalabalýklýðýnda beni ele veren.
denetime kontrollü gecenin
kapýsýndan sýzan umudumun ayaðý da
tek vuruþla kýrýldý.

Mümkün mü
el yordamýyla kapatmak bu utancý ?

Kalmadý artýk hafifletici nedenim.
Takýlýrken boynuma yazgým,
Yüreðimin kýsraðýyla arþýnladýðým hayatýmýn
örtüldü bir bir panjurlarý.

Donmuþtu
yarým kalan sevinçlerimle hayalim.
Aklýmýn gardiyanlýðýna soyunsam da
Bir firariliðe teslim oldu
aðýr aksak bedenim.
Sana haczedilen damarlarýyla uçamayan ruhum
örtüþürken yarým spotluk ölüme
bir ýþýk yansýdý gözüme.
Sendin.

Devrik dualarla beni dilerken,
þükür süzülüyordu yitik gülüþlerinden.
Biterken varlýðýma verilen mühlet
çilehane tadýndaki özlemini yaþamak için
Buluþtuk.

Sen hiç olmadýðýn kadar beyaz,
Bense,
senin aklýðýna yanan
ýslak topraktým yan mezardaki.

Göster fersiz ruhunu rahat hesap vereyim.
Uzat tensiz elini, ben vuslata ereyim.

Sahi, kaç duada öldüm ben.

Zekeriya DUMAN

Sosyal Medyada Paylaşın: