Yapayalnýz bulursun beni bir gün kendinle, Kendimi anlatmaya gözlerinden baþlarým… Ýçten içe gülümser kederime yalnýzlýk. Simsiyah gözlerine ömrümü baðýþlarým…
Ben bir tebessüm gibi sana hayran yaþarken. Sen hep bir buse kadar yüreðime uzaksýn. Ben senin gözlerine uzaklardan bakarken, Sen benim gözlerime pusulanan tuzaksýn…
Ruhumda isyaný var sana ait her izin, Kan kusuyor yüreðim sensiz geçen her saat. Sen yüzümdeki çizgi, yüreðimdeki sýzým, Susarým gözlerimin yaþýna inat…
Bir derdin köþesine atarsýn kimliðimi. Vefa bende yaþlanýr, ihanet bana tutkun. Bir Eylül sancýsýnda kýrýnca yüreðimi, Anlarým ki dilimde ismindir unuttuðun…
Gidersin bu sevdadan, matemin bende kalýr. Yüreðimin yerini bir taþ yýðýný alýr. Unutulmak isterim o an köþe baþýnda. Ve sevda kefen giyer, þairin gözyaþýnda…
Gün akþama dönerken, kurulur daraðacý. Sen dolu gözlerimle derde gülümser sancý. Bülbüle keder olur gül dalýnda bulunmak. Þairin kaderidir bir þiirde vurulmak…
Bahtýnýn son gecesi, býrak seninle dolsun. Ne çýkar bir kez daha dokunsa gözyaþýna. Þairin kabristaný, senin yüreðin olsun. Koyulmasýn bedeni, bir musalla taþýna… Koyulmasýn bedeni, bir musalla taþýna…
Yusuf MESCÝOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.