Her bahar, her yaz, her kýþ
Ya da her güz...
Açan çiçekte,
Esen yelde,
Kuruyan yaprakta,
Taþan selde,
Daðlardan aþaðý inen çýðda...
Þu çiçekteki çiyde
Bil ki yar hep biz olacaðýz...
Hep ’sevilenim nerde’ diye haykýracak tabiat...
Ve bunca sevip de kollarý boþ kalan onca aþýk gibi
Savrulup gideceðiz yüzyýllarýn arasýna...
Akan gözyaþlarýmýz yaðmurlarla karýþýp
Geri dönecek selle...
Duaya kalkan ellerimiz eþ olunca topraða,
Açan her al gülde
Sevda sözleri terennüm edilecek aþk gönüllerde...
Canözüm...
Yokluðun yokluðuma karýþtý...
Nefesin nefesimle rüzgar olup esti..
Bak, kavuruyor güneþ gönülleri,
Bizden alýp gücünü...
Aþka aç gönüller,
Bilseler ki tüm sýkýntýlar buhar olup gider sevdalarýyla...
O zaman yana yana ararlardý
Gönüllerine eþ olacak gönülleri...
Heyhat!
Ne izin var þimdi ne izim
Þu yaþlý dünyada...
Hani terennümlerimiz,
Hani özlem þiirlerimiz,
Nerde bükülen dizlerimiz...
Þimdi ruhlarýmýz,
El ele tutuþup bakarken insanlýða
’Haydi ’der...
’Haydi kýrmýzý güller verin sevdiklerinize...’
26.07.2007
SERAP HOCA