Ruha cefa iþlenir gergefinde gecenin, Kan damlarken sabrýmýn ýstýrap deryasýna… Hayaline vurulup çözdüðüm bilmecenin. Kýzýl bir akþam gibi gömülürüm yasýna…
Sükûtun bahçesinde bir þiir filizlenir, Yüreðim aþinadýr söylenmemiþ sözüne. Gözlerimde efsunlu karartýlar gizlenir. Ýncecik bir ah düþer, yüreðimden yüzüme…
En mahrem günahýdýr gözlerin gözlerimin. Sen vuslatý düþlerken bana ayrýlýk düþer. Savrulurken ardýnda tutmadýðýn sözlerin, Her hecede bahtýma yine yalnýzlýk düþer.
Diyemedim; bir yangýn ortasýnda kaldý gül. Diyemedim; kalbinden kan damladý kalbime… Bir gül için kendini feda eden her bülbül. Yitik bir feryat koyar her þafakta kabrime…
Saat hüsraný vurur her gece bu duvarda. Ben akrepten sorarým yelkovanýn ahýný, Sensiz kalan her þiir hasretini duyarda, Ben taþýrým kalbimde isminin günahýný…
Kimseler duymaz beni, sesin sesime perde. Aynalardýr yüzümden yüzüne suret olan. Seni hayal ederken çýktýðým son seferde. Ben hasret kervanýyým yolu sende son bulan…
Ömrümün gözyaþýyla yýkadýðým dehlizler, Bana vuslat sunuyor gecenin son deminde. Sürgün bir martý gibi özlediðim denizler. Beni suçlu biliyor bu hüzün mahzeninde…
Diyemedim; bir yangýn beni yakýyor gülüm. Diyemedim; narýmý söndürmedi denizler… Ey ismimi bir taþta kelâm eyleyen ölüm, Benimdir bundan sonra acý kokan dehlizler…
Yusuf MESCÝOÐLU 28.06.2009 / 01.37
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.