kırık çırak

kalbimi çekiç yaptým da düzeltemedim
hayatýmýn eðri büðrü kaportasýný
ezikliðini bana kusuyor ustam
üstüpü gibi harcýyor çocukluðumu


kaynak tutmuyor heveslerim
dünden yarýna kýrýlmýþým
‘senin failin devlettir’ diyorlar
‘üreme bonkörü ailen bir de’


- sahi devlet’e nasýl gidilir abi?


dövüyorlar düþlerimin misket mavisini
küfre ve tütüne bulandý masumiyetim
bir iþbaþý bile almadýlar
abimin küçüklüðüdür giydiðim


egzoz dumaný siniyor umutlarýmýn körpeliðine
tebeþir tozu aðartacaðýna aklýmý
acýnýn çelik dikenleri batýyor kalbime
avuçlarým zaten nasýr tarlasý


- doðru söyle abi bana yakýþýrdý di’mi ?
okul önlüðü mavisiyle kýrmýzý sýrt çantasý



serkan engin

Ünlem Haziran 2005
2005 Þiir Yýllýðý ( Veysel Çolak / EskiBroy Dergisi )

Sosyal Medyada Paylaşın: