Hüzün çökmüþtür artýk bu kente Kara bulutlardan Kýrmýzý yaðmurlar yaðmakta Sokaðýn baþýnda ölü kuþlar pazarý Kurumuþ güller satmakta çiçekçiler Eskimiþ aþklarýn anýsýna
Bir kýrbaç gibi þaklýyor Yýlan dilli zulüm
Aðaçlar bir not düþtü solgun yapraklarýna Her seher yeni bir sayfa açýlýrken Ey tarih! bu günde gördüðüm Isýrgan bir çöl ayazýnda Usulca Sokuluverdi ölüm
Puslu bir yorgunluk düþer geceye Kýrmýzý renkli bir yaðmur Tarihin uðuldayan rüzgarýyla Yayýlýyordu aðaran her güne
Bir þimþek çakar kara bulutlarýn ortasýndan Uçurumlara yuvarlanýrken kara bulutlar Kanayan yaralarýyla aðrýyordu gökyüzü Zulüm ýslýk çalarak sokaklarda Bir not düþtü aðacýn yapraðýndan Ýsyan dedi ey insan isyan…! Önce kendine sonra zulme Zulüm de sendendi, zulme isyanda
Ayak seslerini duyuyordu umudun Ne varsa sevdadan kalan geriye Elini uzattý ümide Geride kalsýn hüzünlü þafaklar diye Kanlý yaðmurlarda Yýkananlar kaldý geride Onlar eþ oldu zulümle ve Umut beklemektedir hala Sevdadan arta kalanlarla Aðlayan gökyüzünün altýnda…
N.C.U
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.