GARİP İNSANLAR

Hastayým en sonunda...
Farkedildim ,
Hastaneye yattým,
Lakin, dört günde çýktým!
Bronskopiye sokulacaktým...
Bir tek ..
Antibiyotikti ilacým.

O hastane ve...
Ýzmir havasý..
Vucuduma yaradý!
Hastaneliktim .
Yatmaya...
Ýhtiyacým vardý,
Bir de ...
Ýçim rahat olsaydý...
Hastaneyi düþününce!
Ýlk aklýma gelen.

Sevgili Burhan amca!
Ýçimi delen...
Dört günlük...
Tanýdýðým?
Gözleri gülen...
Çok sevdim onu,
Ýlk andan itibaren!
Akciðer kanseri imiþ..
Gitmiþ, mecalden.

Sevgili Burhan amca...
Dördüncü günde öldü !
Onunla acilde beraberdik..
Konuþamýyor, yürüyemiyordu
Sevgisizlik helaldir ona.

Ne güzel bakýyordu..
Ne güzel ,gülümsüyordu?
Nasýlsýn Burhan amca!
Dediðimde..
Sevinçten uçuyordu!
Böyle bir insan,
Hiç unutulur mu?

Ama takdiri ilahi ...
Ne denir?
Amenna.
Allah rahmet eylesin
Elveda.

Tedavi olmaya ihtiyacým var hala
Derdim ,olmasýn yara!
Neden çýktým hastaneden?
Düþündüm kara kara.

Çünkü alel usul býrakmak zorunda kalmýþtým
Küçük oðlumu...
Sevgili küçük oðlumdaydý aklým
O bensiz durur mu?
Burhan amcaya da
Çok kahrettim,
Þu benim yufka...
Yüreðim yok mu?
Ölüm her þeyin baþlangýcý aslýnda
Sonu deðil.

Ýþte ben buyum!
Gözümde,
Gönlümde doyum.
Deðerlerim...
Ýyilikler güzelliklerdir.
Budur soyum.
Hep insaniyet...
Ýyi niyetler aradým...
Gerisine torum.
Maddiyata deðer vermedim,
Verseydim ,belki de abad olurdum.

Bak kardeþ!
Ben kalbimi seviyorum!
Kendimi beðenmiþ biri
Hiç deðilim..
Ancak beðenilmesem de...
Gerçekleri söylerim.
Varlýklarý da olduðu gibi
Kabul eder severim.

Bende kin de arama,
Gönlüme girmedi!
Düþüncem tek sen,
Deðilsin ki!
Bilsen ne çok aradým hep iyiliði
Ama farkettim...
Aramadýðýmý da sevdiðimi.

Sýralanmýþ hayatýmda...
Problemler hüzünler!
Ben istemedim onlarý,
Yine de dilimde...
Gönlümde þükürler.
Hayat bir hesap, saat meselesidir!
Matematik birinci planda,
Yaþam onunla yok,
Onunla var.

Þimdi ne yapsam da!
Ýyileþsem diyorum..
Çünkü ne yapsam?
Ýyileþemiyorum,
Hastaneye yatmam
Tedavi olmam gerek biliyorum!
Sorunlar ayný sorun,
Çaresizim, üzülüyorum,
Korkuluyum.

Tut ki yattým hastaneye
Bronskopiyi oldum
Belki Burhan amca gibi
Akciðer kanseriyim!
Ne yapayým,
Allahýma hamd doluyum.
Habis mi deðil mi?
Bu mu sorunum,
Tedaviye isteksizliðim...
Oðullarýmý,ele býrakma korkum.

Benim korkum!
Diðer yönde...
Bambaþka!
Ciðerimden alýnýrsa minik bir parça,
Hep öyle derler ya!
Bence orasý azacak
Olacak yara.
Benim melek büyüðüm öyle demiþti!
Çok eskiden bana.


Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın: