Ben aðaçlar arasýnda bir dut aðacýyým,Sýhhiye parkýnda
Yýllardýr ayný yerde yaþayan bir mahkum gibi.
O kadar çok insan gelir geçer yanýmdan,gün içinde
Anlamazlar hiçbirisi benim çektiðim yýllarýn yalnýzlýðýný.
Yazlar gelir geçer,baharlar,kýþlar gelir geçer
Bazan bir gelin gibi süslenirim bembeyaz olur,
Bazan ise hazan olur yanaklarýmdan dökülür yapraklar.
Bir avuç el semaya kalkar karþýmda,taþtan
Belkide medet diliyordur günahýna karþý yaradandan.
Bazan bir çocuk geçer ,annesinin ellerine tutunmuþ,
Bazan bir memur,bir simitçi,ya da bir çaycý
Ne farkeder ki hepside yaþýyor farklý bir yazgý.
Karþýmda banklar var,üstünde bir kaç insan,
Sanki sevdalý biri bana,elinde kalem kýrklý yaþtaki adam.
Ýþçi kurumuna gelir insanlar bir iþ niyetiyle,
Ýzlerim dikkatlice onlarý,yüzleri acaba güler mi diye.
Aslýna bakarsýnýz yýllardýr yoruldum yalnýzlýktan,
Kumrular çift,serçeler çift konar dallarýma
Bense sýzlanýrým içli içli aðlarým kendi alýnyazýma.
Nice bebeler okullu oldular,nice genç kýzlar birer anne
Nice gençler büyüyüp adam oldular hep önümden geçen.
Bense yalnýz doðdum,yalnýz yaþar,yalnýz ölürüm.
Ankara nýn göbeðinde ne fýrtýnalar kopar iyi bilirim.
Bazan bir protestocu keçi sakallý bir genç,bazan bir türbanlý
Karþýmda eylemler yaparlar bilmem ki hangisi haklý.
Siyasiler cirit atar,elçiler protokollere katýlýr
Az ötede bir pazarda bir düdük beþ kuruþa satýlýr.
Köprülü kavþaklarý,üniversiteleri,sýk sýk geçen trenleri izlerim
Bilemem ki ben bu sahneleri ne ana kadar izlerim.
Bazan uzaklardan sala sesleri gelir,dallarým titrer,
Sýhhiye parkýndaki yalnýz bir dut aðacýný kim ne eder.
Birgün benimde yapraklarým solar,bedenim içten içe çürür,
Sanýrmýsýnýz ki ah,benimde ardýmdan bir kaç insan hüzünle yürür.
Talip KAZGI
(23 Haziran 2009-Sýhhiye-ANKARA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.