Kaç Hayat Uyanır Ateşin Bağrın(d)a

son kez

gelmeyen günlerin özlemin(d)e g/özlendin sevgili


zaman aþýmýna uðramýþ bir oratoryodur ansýzýn kayýttan düþen yaþamak
ki
med cezir gibi oynayan bir masal konmuþ adý
ölüm kusuyor kulaklarýma bu hayat
sesler küflü ve bayat


mah/þer kadýnlarýnýn göðsünde büyüdü bu rüya
emektardý analar oysa
birinin mirasý olmalýydýk bizler ve olmuþtum güya
ve dediler durmadan hep bana
çið süt içirmiþ annen doðunca sana
ondan ki
oldum olalý dönüyor baþýmda durmadan
adý kir konmuþ bu k/ara ham dünya


ýþýðýn kor b/akýþlarýnda çetrefil bir solo yaþadýðýmýz
güneþin her gün doðmasý örneðin sessiz
ve terketmesi bizi apansýz
sandýðýmýz ömür içinde sesler ve yankýlar
durmadan biz(l)e söyle(þ)medeler
bil(me)diðimiz hayata giden ve geri dönmeyenler asla
bu andýðýmýz(d)a aðla(þ)madalar sonra
gerçek buysa
yitenler ve hiç tükenmeyenler ne peki
bu nasýl sefil bir rüya


aðlak bir can titreyiþidir sýzlayan g/enzimde
kördüðüm olmuþ aldýðým her soluk
sa(n)cýlarýn geveze aðýtlarý ruhumda muallak
sözleri hep boðuk
saralý bir hasta içim(d)e yürüyen inancý bell(k)i duasýz
ameli soðuk
göðsümün þer sokaklarýnda ayetsiz bu kimlik
gezinen zül bir kopuk
tekil kuþatma öldür(s)en beni
sayma/dým artýk
bu kaçýncý kör sapýk


kýyamet merasimi göðsümde kaynayan


günsüzdü ülkem sana vurdukça tüm günler
güneyim hep batýk
kapkara kesmiþ mavi denizler
ve karanlýk için(d)e doðan derviþler
çoktan aþký kefenlemiþler
alýp götürmüþ sevileri cansýz o tabut
düðün/üm mevt-i merasim olmuþ
uðramaz artýk bu limana gelinler
beniki Aþk-a onlar
duvaksýz gömüp gitmiþler


yersiz yurtsuz bir meczup halim
darb-ý medarým
ellerimde sýzlayan kireçlemeli s(ins)i bu düþler
ve damarlarýma sýzan kangren bir iç alem var
týrnak uçlarýmda býçaksýz yürüyen son neþter
tabipsiz kanýmý içtiler
ismini andýkça yeminli sözler
eþik diplerinde öldü melekler


akþam ve sana dönük þer vakitler


kekeme dilime aþina bir dua
asýyor beni tavansýz göklerin dar aðacýna
kovuluyorum yedi yeminle sekiz kapýlý dergahýndan Hakkýn
giyinip yedi kat ateþ gömleðimi
sürünüyorum sýrtýmda muðlak bir dava
ismi adalet konmuþ n/ar-ý dünyaya


düþen her yeni gün sendin gelen günahlarýma
ve gelmeyen oldun sevaplarýma


gelsen
yorumu hayra çýkacaktý bu rüya
gelsen
cenneti býrakacaktým avuçlarýna


aylardan kasým ve düþen son bir bahar


toprakta bir ölüm kokusu
yaðmur umudun yortusu
reddi Hakim eþiðinde kesilmiþ bu c/eza
vuslat kan kýrmýzý
ve gelen
aðyarýn zalim uykusu

ölüm nasýl uyusunki


sahipsiz bir gündü gelen son þafak vakti sadrýma
dilim lal kes(il)miþ s/özler kýyamet
aðlarken karanlýk göklerin baðrýnda
Tuba"nýn nuruydu düþen avuçlarýma
kirpiðinden vurlmuþ bir Anka var kurumuþ o dalda
aðlamakta merhamet ile bana
bakmadan günahlarýma


hissi yok zulmün heyhat
olsa
düþermiydi uykuma
kaf daðýn(d)a mahkum bu derd-i rüya


Aþk boynuma saplarken iddetle seni
boðazýmda dirilen gür sesli bir intihar demiydi
b/ahtýma düþen her acý canýmý asarken uzak uzak
ölüm/ün nefe/sesiydi ruhumnda gezinen sancý
geliþin hep tuzak


kýlýç sýrtý bir kýþ gibi kapýyý çalýþýn


geldin
kar yaðdý içime kirpiklerinden
geldin
ateþ içtim dudaklarýndan
ve geldin
Aþk-ý kesip þah damarýndan
son kez geçtim içinden


bu gün bayram

sende geç benden

yol/un yedi kat cehennem...


ikibinonkasýmyirmiyedi...

Sosyal Medyada Paylaşın: