BAĞBANIMA GÜL DÖKTÜM

BAÐBANIMA GÜL DÖKTÜM

Huzur sabrýmý sýnar, ruhum hicrana daldý
Baðrýmda ateþ yanar, yüreðim yaðmur aldý
Þafaklarda is mi var, güneþ neden geç kaldý?

Umuduma diz çöktüm, ömrümün son ayýnda
Baðbanýma gül döktüm, gönlümün sarayýnda.

Satýrlarý süslerim, hayalin güftesiye
Fýrtýna kafeslerim, rüzgârýn bestesiye,
Al karanfil beslerim; bülbülün hevesiyle.

Kelamda aðýr yüktüm, dizelerin rayýnda
Baðbanýma gül döktüm, gönlümün sarayýnda.

Kederim daðlardan çok, karanfil, sümbül yasta
Yaralar oyuk oyuk; dalým, yapraðým hasta
Candan hatýr soran yok, mutluluðum nadasta

Uykuda boyun büktüm, düþlerimin payýnda
Baðbanýma gül döktüm, gönlümün sarayýnda.

Hayat çekilmez oldu, yalnýzlýk dertten dara
Zor zamana zûl doldu, ayrýlýk onmaz yara
Cemalim, cismim soldu; muhtacým sana ara

Sinemden hasret söktüm, sensizliðin fayýnda
Baðbanýma gül döktüm, gönlümün sarayýnda.

Kadir Durak
(lebiderya)

Eser yazar adýna tescillidir
Kayna
Sosyal Medyada Paylaşın: