Bir uðultu yükseldi semaya, Buruk bir güneþ doðdu fezaya. Asýlýn!dedi.Küreklere bir gafil, Güçleri yoktu bulmak için devaya.
Ýnce bir sýzý,sessiz bir feryat Her gün veriliyordu birer zayiat. Çýldýrmýþ kükrüyordu aslan misali, Bekliyordu kurtuluþu yoktu çare heyhat!
Doðacak mýydý güneþ bir gün þevkle, Bir yaþam savaþý veriyordu belki de gülmekle. Tüm umutlarý yok etti o sinsi mezalim, Ürpermiþti ölümle yaþamý bir anda görmekle.
Hiçbir þey anlatmýyordu çehreler artýk, Soðuk bir bakýþ her yeri yýrtýk. Emirler yaðýyordu hükmeden bir sesle, Ki nafile verilmiþti son nefesler artýk...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
zevrakderuni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.