ÖMRE BEDEL

O tren garýnda sarýlýþýndý beni sana baðlayan...
Hani düþecektim,
Tutmuþtun...
Tenini tenimde,nefesini yüreðimde hissetmiþtim...

Ýçime çektiðim saf kokun kaplamýþtý beni,
Haberin yoktu...

Ve olanlar oldu...


Sahilde el ele dolaþýrken,
Topuklarýmý acýtan deniz kabuklarýna aldýrmadan,
Kumlara yazdým seni seviyorum diye.
Dalgalar silse de,
Alnýmdan silemezlerdi yazýný...

Denize karþý oturmuþuz,önümüzde iki demli çay...
Bir balýkçý teknesi að atmýþ,
Bense bir bulut ahenginde,
Gözlerinin aðýna takýlmýþým...
Seni seviyorum diye haykýrmak istiyorum,
Bu þehrin bütün seslerinin inadýna...


Masmavi deniz ve sen!
Ýki sevgili yanýmda...
Oturmuþken yosun kokan Eminönü rýhtýmýnda,
Balýk ekmek yerken izlemek seni...

Deniz de fýsýldadý mý kulaðýna?
Seni sevdiðimi...


Ve sevgili;
Doðan güneþe saklanýrken,
Yakamozlar imrenir sevdamýza.
Dalgalar þahit aþkýmýza...

Önümüzden geçen vapurlar inletirken naðmeleri,
Eþlik ederken bu mutluluða,
Martýlar dans ediyor etrafýmýzda...

Ne olursun daha sýký sarýl bana,
Ateþlere sal senden gayrý ne varsa...
Ey sevgili..
Ruhunun en ücra köþesinde sakla beni
Olur da bir gün sensiz ölürsem
Ýnan ki...

Gözlerinin tarihçesinden sessizce
bir gül düþmüþ olacak topraða...

cansýla


Þiirime yüreðiyle nefesiyle ses olan Mustafa Tuncer Canseven arkadaþýma teþekkürlerimi borç bilirim




Sosyal Medyada Paylaşın: