aberna

sen zulamda suskun yara aberna!

dün kayýplarýndan geliyoruz
unut dediler sana kendini
ben
yitirmiþtim köklerimde seni…

gizlerin susturulmuþ düdenlerde
kesilmiþ dilin
korku dikilmiþ yerine

bir konuþsan ah!

unutmuþsun yetini
kaynasa da sularýnca yüreðin
kök acýlar yýrtsa da ciðerini
ucunda kopsa da kýyamet
yok dilinle
konuþamazsýn aberna

istesen de!

sokulsan da saklayamaz  koynuna

kala’n ki kitabesiz

öksüz medrese’n…

harap saray’ýn…

sinek çayýn terk edilmiþ sevgili...




geçsen hele gözünden

ulaþmaktýr köklerine sanýrsýn

dilsizliðe asi duran

gözü yaþlý deli köprün haburman!

aberna!
suskunluðun küskünlüktür özüne
yapma
konuþ aberna!

utanýyor geçmiþinden gelincik
gazabý hüdadan
melike belkýs’a þifaydýn
takdir etti yaradan

adý güzel
ili güzel
dili özel
susma konuþ
geçmiþimi ver bana
ceddim sende, özüm sende, dilsizim

gözleri hüzün yeþili aberna!

sen zulamda suskun yara aberna!
Sosyal Medyada Paylaşın: