Zamanın Sonsuzluğunda Her Şey Olası

aþk benim


nasýl inkar ederim
insan doðduðu günü terk edebilir mi


aðaçlarýn bahara durduðu
aþkýn alabildiðine vurduðu
tiyatrolara ithaf edilen
o mart günü
itham edilmiþim hayata


tesadüfi mi
belki
hiç teselli etmese de beni
her rolün altýndan kalkabilmemi
baþka nasýl açýklayabilirim ki


ya ismimi
aþka teslimiyeti
teskinleþmeyen bedeni
biat ettiðim beni


oysa/artýk/þimdi
terk etmek istiyorum do(ð)(l)duðum günü


nev bahar deðil
net bahar
aðaçlarýn çýrýlçýplak kaldýðý
kýzýl kýrmýzý bir sonbahar
oyuncularýn kendi olabildikleri
herhangi bir pazartesi
doðmak...


bastýrýlmýþ hayatlarý ezbere dökmek deðil de
yüreðimi simültane çevirebilmek gerçeðe


aþk benim
nerde bitse bulur beni
deðil
kuþlar bende cilveli
her çiçek bende hercai
hiç deðil


ölesiye korkmak belki
gitme
solar çiçekler
nehirler donar
ötmez olur kuþlar
biterim
diyebilmek


gelecek her belirsiz günden irkilmek
ve sevmek diken üstünde çýplak ayak yürümeyi
yuvarlanmak sonunda uçurum olduðunu bilerek


doðaçlama anlarla devinebilmek
hüzün ve sevinci gözyaþýna devþirip
bahara inat eylül saðanaðýnda
akmak aþka deli divane
dirilmek


geride kalan ne varsa
helalleþip
helak olmadan kalan yaþamda
eylülün bir barýþ gününde
güvercin kanadýnda konmak bir omuza


yeniden doðmak
bir sonbahar avazýnda
barýþla
doðrulukla
gururla



ütopya mý

zamanýn sonsuzluðunda her þey olasý...







yirmiyedimartikibinon




Sosyal Medyada Paylaşın: