VAROLUŞ

Üþütüyor artýk güneþi sonbaharýn,
Sararmýþ ne kadar yapraðý varsa aðaçlarýn
Ýçinde tüm diriliðini saklayarak,
Yok olmadan var olunamayacaðýný, savuruyor yollarýna kýþýn...

Kuþlarýn göçü yine kendine,
Bu kanat çýrpýþlar, konmak için ayný yere
Her konuþ bir baþka göçe gebe...

Sararmadan kýzýla dönüþen yeþil yaprak,
Biliyor olmanýn umuduyla yeniyor
Yok oluþun umutsuzca çýrpýnýþýný...

Ýçindeki ve dýþýndaki her zerrede, anlam yüklü bulutlarýn,
Þimþekleriyle aydýnlatýyor, belleðini yeryüzünün,
Zýt olaný çarpýþtýrýyor,gök gürültüsü pahasýna.
Her yere ayrý yaðdýrýyor damlalarýný,
Seliyle bile doyuramýyorken bazen toprak anayý
Ummanýna damla katan deniz, her daim kucaklýyor onu her damlasýný öperek..

Kararsýz rüzgarlar,bazý lodostan,bazý karayelden,
Oysa savrulacaðý yeri bilmek ister bir kum tanesi bile.
Rüzgarýda savuran o döngü sýrdýr çünkü hala onun gözünde,
O sýrsa bilenin yüreðinde.....
Ýstiridye kabuðunda bir inci tanesi olabilir o kum taneside........


Sosyal Medyada Paylaşın: