Varoluþun sancýsý mý hayatýn kendisi, Kefene kadar umutla örtünmek mi? Sevdiðinin kalbine bir kýble gibi diz çökmek mi?
Anlamasamda olur mu hayatý...
Yaþaya bilir miyim kendi dirisini sürükleyen bir hayalet gibi... Doldura bilirmiyim bu sonsuz boþluðu, Cennetim cehennemim hepsi benim, Bir zümrütü ankayým kendi daðýna uçan, Yandýkça kendi küllerinden doðan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
birsel yalçın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.