Varoluşun sancısı mı hayatın kendisi, Kefene kadar umutla örtünmek mi? Sevdiğinin kalbine bir kıble gibi diz çökmek mi?
Anlamasamda olur mu hayatı...
Yaşaya bilir miyim kendi dirisini sürükleyen bir hayalet gibi... Doldura bilirmiyim bu sonsuz boşluğu, Cennetim cehennemim hepsi benim, Bir zümrütü ankayım kendi dağına uçan, Yandıkça kendi küllerinden doğan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
birsel yalçın Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.