Baþka bir kalpte sevgi tecrübem yoktu benim. Ýlkimdin… Ýlk sevdiðim, ilk göz aðrým. Sana karþý olabildiðinde aþk gözlüydüm; Doymak nedir bilmiyordu hasretim. Kucaklayýnca gözlerimi bakýþlarýn, Tebessüm ederdim kendimden habersiz. Varýnca dudaklarýndan dudaklarýma yolcu bir sözcük dahi, Çýðlýk basardým ansýzýn, beni ‘ben’ yapan bütün ‘sen’ler duysun diye. Sana âþýktým… Olmasaydýn bir tek hayalimde bile, O an kavuþmazdý gündüz, geceye. Yalnýz deðildim hiçbir an. Sokaklar, her sabah 2 aþýk taþýrdý tek bedende; Ben, Ve omzum üzeri sevabým gibi taþýdýðým sen. Seni anlattým satýrlara, Ayrýlýk, sen yokken oluk oluk aktý þah damarýmdan. Anonimdi hissiyatlarým, yoksul býrakýlýnca sen tarafýndan. Son kozu yine kendime oynadým, Katlettim can’ýma canan olan aþklarý. Sana varmaksa adanmak, lüzumsuzdu baþka bir kalpte yâr diye aranmak. Peçeledim tüm k/ayýplarýmý; Kimliði meçhul bir firariyim kendimden kentine. Yüreðine mülteciyim.
Bahar olup içimde efillendin, kýþ olup saçlarýmda aðar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
pesimist_19o3 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.