Maviydi Sıcacık Kar

Maviydi Sýcacýk Kar

papatya beyazý yol yorgunluðunda
güneþinle yakýyorum yüzümü umarsýz
topraðýn hýrsýný alacak mý ki ölümüm
doyamayýnca güzelliðine ufuksuz bakýþlarým
yeryüzü doysun istiyorum anlamaya beni:
’süresiz bir sevdalýlýk halleri
ve pencerelerini trenlerime açmýþ iki damla gözyaþý’

maviydi kar sýcacýk
kimsesizliðimin ortasýnda býçak ucu
kaným ýlýcacýk akar kapýlar açýlýnca yazlarýma kiraz küpeli
ve salý günleri saat dokuzda gözlerim daha mavi
ve yine ve bakýþlarýn daha umut vericiyken
dar koridorunda acý çekiþlerimin sarý gülüþlü
ellerimi yarým kalmýþ aðacýmýza uzatýyorum rengi soluk
kaynamýþ ýhlamur suyu buharý kokulu
ben ilk defa sende korktum anlaþýlamamaktan
anlaþýlan senden
böylesine zamandan güçlü oluþundan...



aradýðým bir þey var
bu belki kýzýmý seviþimde saklý
belki kýzýmdaki çok ve çoðul çocukluðumda
senin acýmayýþýn zamaný seninle geçirmek isteyiþime
söylemek istediðim bir þey
içimde kaskatý bir kar çýðlýðýna bürünmüþ
göremiyorum kendimdeki kendimi
pencerelerin gelinliðidir tül perdeler
þimdiyse senin ellerinde sýcaklýðý fapfarklý
maviyle sýcaðýn karýþmasýyla gelince kar
gözlerimin uçan balonlu renklerini seviþine...


Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: