Yokluğun

Turuncu bulutlarla tükenirken gün.
Ýçimde hasretin ziyasý ölgün.
Anýlar, ipekten atýlmýþ düðüm.
Yokluðun sinemde ateþe sürgün.


Yýldýzlar üþürken ýssýz gecede.
Adýn dilimdeki sýrlý hecede.
Vefasýz býrakýp gideli beni,
Çözümsüz sorusun her bilmecede.


Ne kar yaðar artýk ne yaðmur burda.
Günle gece sensiz bir kýsýr turda.
Düþen yapraklarla sararan suda.
Seyret eserini karþýmda dur da.


Alev rengi sular hüzne bürünür.
Her hâlin gözüme ceren görünür.
Yokluðun kavurur aþkýnsa vurur.
Ardýnca yüreðim harda sürünür.


Hasret deryasýnda kýrýk küreðim.
Gün takvimde sensiz, erir yüreðim.
Gamzen yara bende sesin efsane.
Kerem et de sinende can vereyim.
Ankara,23.11.2010Ý.K



Sosyal Medyada Paylaşın: