ey sevgili
nefes aldýðýn þehirden sesleniyorum bu gece
duydum ki avcýlar vurmuþ sana gönderdiðim mektuplarý
gelmemiþ
saldýðým selamlar takýlmýþ yelkovan dikenlerine
engellemiþ
kör baykuþlar saldýrmýþ gecelerine
uyutmamýþ
bindiðin trenler rötar yapmýþ her seferinde,
bana çýkan yollarýn çevrilmiþ dikenli tellerle
yol vermemiþ
seni aradým durdum gezdiðimiz her yerde
kalp mahzun yürek ezgin dildeki hecelerde
aramýþ sormuþsun yar duydum ki nicelerde
yolumu beklermiþsin sabahsýz gecelerde
ey sevgili
nefes aldýðýn þehirden sesleniyorum bu gece
adým adým gezerken sokaklarda
yokluðun rüzgarý üþütüyor her anýmda
hasretini doluyorum boynuma
resmini koysam da koynuma
anýlara sarýlsam da sýkýca
her sokak dan eylül çýkýyor karþýma
soðuk ve hüzün sararken her yaný
donduruyor insanda akan kaný
ey sevgili
nefes aldýðýn þehirden sesleniyorum bu gece
bahar meydanlarý sensiz
bahar meydanlarý sahipsiz
koklamaya kýymadýðýmýz güllerimiz aðlýyor
el ele altýndan geçtiðimiz gökkuþaðý yaðmalanýyor
yapraklar terk ediyor birer birer aðaçlarý
öyle bir eylül vurmuþ ki sokaklarý
kaldýrýmlarý diþ çektirmiþ sancýlý
sokak lambasý yenik düþmüþ rüzgara
eðmiþ boynunu
ateþ böcekleri dans etmiyor artýk burada
þemsiyeler isyanda buluta
muhtaç kalmýþ bir damla yaðmura
ey sevgili senle coþan sokaklar kederde
oysa ki varlýðýnla güzellikler taþardý
nisan yaðmurlarýyla tüm yürekler coþardý
sen olsaydýn bir tanem bahar bize koþardý
ey sevgili
nefes aldýðýn þehirden sesleniyorum bu gece
uyuyamadýðým taþ yataklar kanatýyor düþlerimi
idam sehpalarýna çýkartýyor eylül
sýðmadýðýmýz topraklar yeþertiyor kaktüsleri
dikenleri ok gibi saplanýyor yüreðime
çivilenmiþ bir pencereden bakýyorum þehrine
kaç kere kör anahtarý çeviriyorum da kilidine
uzanýp dokunamýyorum aldýðýn nefeslere
ey sevgili yokluðunla düþmez miyim derde
dokunmak istiyorum aldýðýn her nefese
kulak veriyorum senden gelecek bir sese
bir haberin bir selamýn gelmiyor niyeyse
ey sevgili
nefes aldýðýn þehirden sesleniyorum bu gece
dokunamadýðým her nefeste
dertli bir vapur demirliyor iskeleme
aðýr aðýr arabesk duygular çýkýyor güverteye
karanlýk bir el söndürüyor yaktýðýmýz yýldýzlarý
gökyüzünün karasý çöküyor üstüme
düþlerimi seriyorum
sessizce geceye
Abdullah Ramazan