yalnýzlýðým çýnlattý kulaklarýný
kurþun gibi çöktü bulutlarýn karasý
saldý üzerime tutsak mahkumunu
kondu yüreðimin çeperine
bir sýzý saldý ki derince
Süzüldü geldi ince ince
Düðümlendi boðazým
gardiyanýn ellerinde
yalnýzlýðým çýnlattý kulaklarýný
Üþüdü yüreðim titrek bir mum gibi
Rüzgarda savrulan çöldeki kum gibi
Süzüldü yanaklardan yaþ sicim gibi
yalnýzlýðým çýnlattý kulaklarýný
açýk denizlere saldýðým umutlarým vurdu sahile
gelgitler mahkum etti emellerine
akbabalar saldýrdý senden kalan her þeye
maviyi soldurdu karanlýk eller
topladýðým yýldýzlarý çaldýlar koynumdan
tozlu rüzgarlarý estirdiler üstüme
yalnýzlýðým çýnlattý kulaklarýný
Önce gökteki mavi kayboldu birden
Sonra tozlu bir rüzgar esti her yerden
Aradým sordum haber yok ki hiç yardan
yalnýzlýðým çýnlattý kulaklarýný
týlsýmý deðildi kelimeler sevinçlerimin
anlatmýyordu avuç içinde saklý dileðimi
ilk kez zühre doðmuyordu ilk akþamdan
kara denizlerde boðuyordu sözcükler
kemendini atýyordu boynuma soru iþaretleri
ünlem þaþýrmýþtý konacaðý dalý
kelimeler sürüklenip çarpýyordu kayalýklara
tuz basmýyordu hiçbir söz
kanayan yarama
yalnýzlýðým çýnlattý kulaklarýný
yetim cümleler sýðýndý limanýma
senden bir þeyler getirdiler yanýma
baktým kardeþtiler bendeki anýma
aldým kokladým gülüm kattým canýma
yalnýzlýðým çýnlattý kulaklarýný
Akdeniz sularýna daldýrdým kelimeleri
yýldýzlar altýnda beklettim geceler boyu
güneþin doðuþunda serdim ufka
kýr çiçeklerinin dallarýna astým her birini hece hece
ve sana olan hasretim
ve sana olan sevdam döküldü de dudaklarýmdan
her seferinde aciz kaldý kelimelerim
Abdullah Ramazan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.