Âlem þiirler yazar, güzelim Mehtâplara
Bense sessiz gecede, sevgilim kitâplara
Onlarsýz uyumazdým, uyuyamazdým asla
Okuyarak uyurdum, üçe hep çeyrek kala
Pazar paralarýmý, atardým kumparaya
Kitaplar alýp alýp, dizerdim bir sýraya
Onlara bakmak hazdý, sonsuz bir heyecândý
Baharým ve gençliðim, ilim aþkýnda yandý
Yanýp gittiler iþte. Sormayýn bana! Nasýl?
Mavi göðü görmeden, geçti gitti her fasýl
Bir masanýn baþýnda ve gencecik yaþýnda
Hergün kitap ve dergi, okuma telaþýnda
Geçti güzelim ömür, ne yazýk ki beyhûde
Okumayanlar cidden, benden daha âsûde
Kitap okurken derdim, hep cogito ergo sum
Düþünerek ihsâs eder, her varoluþu nusum
Varlýðýný ihsâs yoksa, teellümü bilmez rûh
Çehrelerde bir þûhla, dolaþýr câhil gürûh
Nisyân-ý nefse kâfî, tefekkürü her terkin
Mebde-i teellümdür, kendini de her derkin
Nefsi idrâk etmeyen, ýzdýrâbtan uzaktýr
Derin derin düþünce, ruha saplý býçaktýr
Artýk çekip çýkardým, o býçaðý rûhumdan
Mürekkep akmayacak, o dil-i mecrûhumdan
Kartaltepe Kýþlasý ve Ýstihkâm Taburu
Görmemiþtir hayatta böyle âþýk okuru
Hep kitaplar okudum, gece nöbetlerinde
Bilgiler sayýkladým, aklýn cinnetlerinde
Bütün kitapçýlardý, bu arýnýn bahçesi
Âdeta raflarýnda, yaþayan bir murçesi
Aldýðým her kitabý, sayfalarý koklardým
Ben onlarý her gece, iþtiyakla yoklardým
Ben gece buluþurdum, onlarla âþýk gibi
Onlara sarýldým ben, ince sarmaþýk gibi
Gözümü açar açmaz, kitaplarý arardým
Gözlerimi kapayýp, içlerine dalardým
On iki saat sonra, çýkardým bu deryâdan
Kolay uyanamazdým , yaþadýðým rüyadan
Beni hep aðlatýrdý, okuduðum bir fikir
Beynimdeki her fikir, akýl þeyhine zikir
Köyde de okurdum, hayvanlarýn peþinde
Ve terleye terleye Temmuz’un güneþinde
Tek kitaplarým vardý, baðda üzüm beklerken
Dilimde bilgi vardý, kargalar gâg gâg derken
Hey gidi o günler hey, neredesiniz þimdi?
Gözlerimin nûrunu, kalýn kitaplar emdi
Soner Çaðatay 23.Kasým.2010 /Wuppertal
Kelimeler:
Cogito ergo sum: düþünüyorum, o halde varým. (Varlýðýmý hisediyorum)
Nus: akýl
Nisyân-ý nefs: kendini unutmak
Mebde-i teellüm: elem duymanýn baþlangýcý
Derk: idrak ve anlamak
Ýhsâs: hissetmek
Dil-i mecrûh: yaralý kalp
Murçe: karýnca, küçük karýnca