Bir ucundan bir ucuna bizimdi her yer Doðup büyüdüðümüz topraklarda Vakar içinde ve masum yaþamak varken Olmadý yenik düþtüm umuda Ardýma dönüp bakmaya Son kez olsun doldura doldura ciðerlerimi Bir nefes bile alamadan Daðlarýmý ovalarýmý ve ýrmaklarýmý Gerilerde býrakarak terk ettim
Bir güz mevsimiydi… Bizim oralarda eylül Senin kadar soðuk deðildi Gecelerinde yýldýzlar kaynardý gökyüzünde Sabahlara deðin oynaþýrdý Samanyolu Oysa bir ana þefkatiyle sarýp sarmalayýp Hiç mi ýsýtamazdýn beni
Ýþte sana o kaçýþ günlerimin birinde Sabaha akarken uykular Kendime biçtiðim rolü oynamak için Bir karakolun rutubet kokan sessizliðine sýðýndým. Yenik düþmemek adýna Ve inadýna asýlmak için yaþama Tedirginliklerimin üstüne çöken þafaðý yýrtarak Üstüme üstüme gelen Tanýmadýklarýma bir þeyler sormuþtum.
Gün ne zaman baþlar ve ne zaman biterdi buralarda Nereye götürürdü beni ayaklarým Kimdi etrafýmý saran bu kalabalýk Rehberim kimdi Satar mýydý beni öldürür müydü acaba Yasýný tutmaktan yorgun insanlar gibi sustun Hiçbir þey söylemedin
Biliyor musun yýllar yýllar geçmiþ aradan Konuþ artýk hiç durmaksýzýn konuþ Neler býrakmadým ki sana Anlat onlarý birer birer Böyle durma
Sende gizlemiþtim kimliðimi Baþkasý olmak evet çok güçtü ama Mecburdum Öyle gelmeye Güvendim sana Ve tutamayýp dilimi her þeyimi anlatýrken Yüreðime vura vura baðrýmý deldim Yýllar süren kasvetli tedirginliklerimle Sende þekillendi geleceðim
Düþlerini uzaklarda býrakýp Son göçüyle kaldýrýmlarýna kapanan bir bedeviydim Hiç belli etmeden sana mahcubiyetimi Peþimden getirdiklerime þaþkýn þaþkýn baktýktan sonra Kulaðýna fýsýldarken benden ayrýk deðildin - Beni anlasana! Diye söylenebildin sadece
Yaþam bir baþka akýyordu o gün Özgürlüðe tutkulu bu yüreði. Günahlarýyla kabullenecek kadar baþkaydýn Farklýlýðýmýzla örtüþen bir yazgýnýn Birbirinden habersiz iki ortaðýydýk.
Kalabalýklarýn gölgesine sýðýnmaktý uðraþým Ve kendime çýkýþ yollarý aramakla geçen Tutuklu günlüðüme An’larýmý senden habersizce kazýmak.. Kolay deðildi.
Ekim günlerinden birinin öðle sonrasýydý Güz gülleri salkým saçaktý parklarda bahçelerde Bayraklarla donatýlmýþtý boydan boya bulvarlar Kalabalýktý Genç kýzlar ve oðlanlar Közde yeni piþmiþ mýsýr koçanlarý ellerinde Turluyorlardý
Öfkeliydi bir anne Bir çocuk peþinden sürüklenerek aðlýyordu Annem gelmiþti aklýma o an Bu ses yüreðimi daðlýyordu
Ekim gecelerinden birinde Kurtuluþ Mahallesi’ne akan Kývrým Sokak’tan yýrtýlan çýðlýðýmý Ayak izlerimizi kýzýla boyayan cam kýrýklarýný Ve yýldýzlarý paramparça eden o sesi? Anýmsýyorsun deðil mi?
Günlerce bir boydan bir boya voltalar attýðýmý Kerpiç duvarlarýn sýnýrladýðý Toprak zeminlerde aç ve susuz yattýðýmý Bir varoþtan kaçýp Baþka bir varoþta battýðýmý Biliyorsun deðil mi? ,
Ey þehir Kaç yýl oldu seni görmeyeli Kaç yýl oldu kaç yýl Sahi Küçük Çarþý duruyor mu? Saat Kulesi yine zamanlý zamansýz vuruyor mu? Anlatsana bana teker teker sende kalanlarýmý Ne olur susmasana Anlat iþte anlatsana….
Necdet Arslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet ARSLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.