YAĞMUR DAMLALARI

Sen bulanýklaþsan da, gözüm hep ufuktaki yalnýz haberciyi gördü… Buðulanmýþ cama çarparken yaðmur damlalarý, ben çizdim bir kalp içine iki bedeni…
Zamanýn bilmem hangi köþesindeydik hatýrlamýyorum. Ýþime gelmeyen buluþmalardan kaçmadým sen varsýn diye… Çam diplerinde petunyalarý kuruturken ellerimizde, sen bana SENÝ SEVÝYORUM derken bile bakamýyordum gözlerine.
Utancýmdan … alýþýk olmadýðýmdan belki … belki de o öpülesi dudaklarýndan ayýramam dudaklarýmý diye , korkumdan.. Farkýna varamadým gerçeklerin.. Gözlerine saklanmýþ hainliði sezseydim eðer ; … eðer , denizlerden çaldýðýn dalganýn , bir mühür gibi yüreðime leke yapacaðýný çözebilseydim , mayasýz öperdim seni.. Özün’süz …
Güzel kelimeler istiyordum senden … Ay ýþýklarýyla yýkanmýþ, okuyunca en çirkin anlarýmýn anlamlaþtýðý, okuyunca dokunduðun gözlerimin mýzmýzlaþtýðý…
Kulaðýmýn arkasýna fýsýldanmýþ güzel kelimeler biriktirmiþtim ben sana oysa… Terk edip gitmeseydin ansýzýn; duyacaktýn… Ben çýrpýnýrken bir kaþýk suyun derinliðinde boðulmamak için , sen görünce beni böyle çaresiz , beni böyle çýrýlçýplak ; tutup çýkarýrsýn diye uzatmýþtým ellerimi..Sen , biraz yukardan ifrit dolu yüreðinle bakýp gülmüþtün hâlime.Oysa ben susmaný bekliyordum.. birde ýslak bedenimi sarmaný… Bir “NEYÝN VAR SENÝN” e öyle ihtiyaç duymuþtum ki o an; anlatmak istedim, ama sen… yoktun.. !…
Yýllar geçti aradan.. ve farkýnda olmadan…
Adýmlarým daha büyük , daha hýzlý ve daha saðlam…
Yokluðunda büyüttüðüm acýlarýmý her gün tazelemek zoruma gitmeye baþladý. Ve hasretinin bitime uðramasý gerekti. Eylüldü.. hüzün mevsimiydi.. Nasýl unuturdum seni? Yapraklarýn salýna salýna karýþtýðý topraðý öpüyordum , “Vataným” diye deðil! Sen dön diye…
…Köylü kýz- büyüsü bozulduðunda ben öðretmen olmuþtum.. Hani rüyalarýmýn en güzel sahnesinde seyrederken , göz yaþlarýmý tutamadýðým … hani en mateminde gecenin ; üzerimde bir hamal gibi taþýdýðým sensizlik yükünü atmak istediðimde , düþünüp de derinlere daldýðým….
Hatýrladýn mý ?
Saçlarým ; senin bildiðin kadar sýradan deðil artýk..
Gözlerime durulmayý öðrettim..
Dudaklarýma kilit vurdum konuþmasýn diye..
Yüreðimdeki seni her gece zindana attým bensizliðin acýsýný , sensizliðin acýsýný çektiðim gibi çek diye !!…Gitme Sevgili !
Sokak aralarýnda yitirdiðim aklýmý geri ver bana.. yüreðim yüreðinde.. Böyle kuru bir beden ne iþe yarar sensiz.. Ya dünümü ver , yada hakkýmý ! çok mu arzu ettiklerim ? Hayatýnýn kýsa film akropollerinde hiç mi karem yok ? Senaryoda figüran olarak ölmek istemiyorum.. al beni de gözlerine…
Gözünle gördüðün her seksiyonda bir sahtekârlýk , her parselinde acý ve göz yaþý… Güzel kelimelerinden duymak istiyordum bir ikindi çayý ertesinde.. Dudaklarýndan dökülmedikten sonra , adýma yazýlan mektuplarýn ne albenisi var ki ?

…Evlendim…Soðuk duvarlarýnda , gece lâmbasýnýn aydýnlattýðý kadar görebildiðim dünyanýn eþiðinde , bedenimi saran baþka kollarý sen zannedip doyasýya , hissedilmeyen kokunu sineye çektiðim günler aklýma geldi..
Evlendin…Ýkinci sayfa haber bültenlerinden öðrenmek istemezdim… Bilmek isterdim yerime koyduðun biblonu… Kim bilir hangi Can sýrada bekliyordu Yanmak için… Farkýnda olmadan iþlediðin günahýn bedelini ödeyeceksin demiþtim … Yüreðimi yüreðine koymuþ olsaydýn farkýna varýrdýn süzülmemiþ gerçeklerin… Arsýz gönül kuþun konmuþtu bir baþka evin bir baþka penceresine…Açar mýydý ? …
Yýllar geçti aradan … farkýnda olmadan.
Cebimde kimsenin göremediði bir öfke saklý sevdiðim… Çýkardýðýmda dað dayanmaz ki gönlün dayansýn ? Ben , kaybolmuþluðun sefasýný sürerken , sen , bensizliðin nedametini çekiyorsun… Hissediyorum bunu…Ne ektin ki biçesin ?
Beni arýyorsan ;
Yokum !!
Sisle çevirdiðin bu evren , artýk benim olmadýðý kadar , seninde deðil !!
Zaman hýzla akýp gidiyor..
Yýllar sonra bugün , bakýp ta halime gülmeyeceðim… Gözlerime durulmayý öðrettim…
Dudaklarým , dudaklarýnda güneþe selam çakmayacak artýk..
Erkekçe , namusluca çekip gideceðim gözlerinin önünden ;
Arkasýna bile bakmadan……
Dur !!
Yaklaþma…
Yollarýna toz olduðum sevgili !!
Dudak büktüðüm gidiþine…
Yüz eskittiðim zamanla..
Ey Yüreðimi yüreðine bir kez olsun konuk edemediðim sevgili !!!
Dokunma ellerime..
O eller ki , zamanýn bir köþesinde , okul kaçýþlarýnýn heyecanýyla atan kalpleri bir bedene dolduran ; sonra Tek can ile kenetlenip kaderin vahametini inadýyla kýran eller…
…Git..
Varlýðýn , yokluðuna özdeþ þimdi…
Yazýyorum birkaç dakika aðlamýþlýðýn ve gözyaþýnýn üstüne

Sosyal Medyada Paylaşın: