KARANLIĞIN KOKUSU
Ýniyor eteklerden keyfe keder bir akþam ;
Oysa aldýrmadýðýn akþamda bence yaþam.
Gölgeler kabuðuna çekilirken art arda,
Öptüm son güneþleri benim iþte sýrada.
Baksaydým içinizden karanlýklarýnýza ;
Kapadým ýþýklarý alsanýz aranýza!
Elimiz kaç zamandýr okþamaz bir öksüzü ;
Bizde þimdi nasýlsa göremiyor göz gözü!
Boðulduk, geliyorduk zaten dumana, sise ;
Bilmezsin, vurgun doðduk karanlýkta ki sese!
Bir dolunay hayali, kovarken güneþleri ;
Bildiðimden çok keskin karanlýðýn diþleri!
Iþýklarý yakmadan biri beni yýkasa ;
Acýtmýyor nasýlsa, kanýyor yaram oysa...
Kesilmiþ kanat sesi, kuþlar dönmüþ yuvaya ;
Bir zulumat çöküyor iþte daða, ovaya...
Karanlýktan korkarak, acep uyuyor mu su ,
Bilir misin nasýldýr karanlýðýn kokusu?
Dolunaya eþ olsan boðar mý zulmü nurun ,
Karanlýk kasýldýkça, büyüyor mu kamburun ?
Karanlýða kar yaðsa, aklanmaz aþýk için ;
Kaç gece beklemeli, bir ince ýþýk için ?
Çökerken içimizde, aðýr aðýr tiranlýk ;
Bir düþün olur muydu, olmasaydý karanlýk ?
Iþýðýn karanlýðý öptüðü çizgideyim ;
Bu akþam, bilmediðin yanýk bir ezgideyim...
Nasýl da iyi gelir, uyansa sular bir an ;
Geçerken dizi dizi karanlýk aynalardan...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.