gölgeleri düþüyor sabahýn tenine heyecansýz uçan martýlarýn besbelli sorguya çekilmiþ, siniyor kendine deniz
yosun kokusunu götürüyor iki militan balýk aðýr bir pas kokusu býrakýyor nefesime
adýmlarým felç bütün falcýlar kehanet saçýyor bugün
zamansýz asabi bir yüz gibi çýkýyor karþýma hüzün
anlamak zor deðil unutmuþsun beni
mevsimde garezli, eylüle boðuyor ruhumu alaca karanlýk perdeler çekip üzerime ‘git’ diyor bilmiyorum daha ne kadar gidebilirim kendimden
duyulur mu iç çekiþlerim yanýmda yürüyen kalabalýða bedenimi kaybettiðim bir gece düþünde çýrýlçýplak görebildiðim her yere býrakýyorsun gözlerini yüzünse kim bilir hangi yastýklarda
yanýlgýlar erken sarar kuþ beyinleri her badirenin altýnda ölü bir yalnýzlýk sersefil
adýna mýhlý sözcüklere esir sonsuzluða doðru sallanýr çýðlýklar
yenilgiyle sonuçlanan savaþ sonrasý harabelerde býrakýlýr bir ihtimal ve aðýr iner unutulmuþluðun balyozu sevdanýn omurgasýna