Demli Zamanlar

bilmiyorum kaç ürkek çýðlýk yuttum
geceden/sabaha silinirken sesim

yaðmur duydu
siz
derin uykulardaydýnýz

ayýn aksine düþerken
mektuplarýmýn kanlý satýrlarý
boyunlarý yaraladý
yaðlý urganlarýn sýkýsý

‘ceremesi yine aþka çýktý’

masanýn üzerinde kurumakta iken
portakal kabuklarýnýn oranj
yalnýzlýðý
ve
kararýrken armut dilimlerinde
umutlar
odaya yayýlýyor
sevdanýn
aðýr yanýk kokusu

nefes almaya korkuyorum, can!

uzadýkça uzuyor akrebin, yelkovana yolculuðu
sadece güneþin doðacaðý
perdeler aralý
kanepem taþtan
bir kapanýp bir açýlýyor kirpiklerim
cüceler koþuyor masallarýmýn içinden
yetmiyor bir avuç su
çatlayan dudaklarýmý ýslatmaya
ellerimden kayýp düþerken
peluþ çocukluðum

deli ediyor
penceremin pervazýnda seviþen
arsýz kuþlar
içimi gagalýyor kýskançlýk
öyle derin özlüyorum
sizi

saçlarýmdan,
yorgun bir ömür saçýlýyor
baþýmý yasladýðým
siyah/beyaz portrelere
güller soðuk
donarak kuruyor çin iþlemeli vazosunda

tabiat sitem kusarken
cama vuran silüetlere,
Haydi

Bir þarap, bir þarap daha !


Çiðdem PARLAYÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: