Yaðmur taneleri parçalanýrken gökyüzünde,
Gördüklerim puslandý, uçarken zerre zerre.
Sokak kedileri kaçacak yer arýyordu þehirde,
Aðaçlar sendeliyordu, rüzgârýn tokadýný yedikçe.
Çekilen perdenin arkasýna gizlenmiþ yýldýz,
Þimþekler elbette çakacak, bulutlar zamansýz.
Dalýndan bir yaprak kopmuþ gidiyor vedasýz,
Sona ermiþ hayatlara boþ gözlerle bakarýz.
Kanat açmýþ sokak lambasýnýn avuçlarýndan,
Narin etkisi firari, yoksunuz aydýnlýðýndan.
Zamane düðleði sinirli, mahrum uzaklardan,
Ben alýþkýným, duygularým coþar mum kokusundan.
Þu parka bir çam dikmeli, mevsimler kýskansýn,
Dibinde hazaný, üstünde baharý haykýrsýn.
Düþünürken çayým soðumuþ, seni kimler anlasýn!
Akan suya býrak hislerini, nehirlere karýþsýn.
01.07.2010-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.