Öyküleri yalanlarýmýza çarpan çocuklar Bir gerçek olur yakarlar Olmayan vicdanlarý Bir kirdir onlar Yüksek kibirlerinin arasýnda
Kimine göre cehaletin tohumlarý Kimin de çekil git baþýmdan Kimi vicdanlarda bir Selpak misali Yardým severliktir onlar Kimisinde hazin bir belgesel konusu Kiminde bar çýkýþý þov zamaný
Oysa
Adý konmamýþ yalanlarýmýzdýr onlar Kendi çöplüðümüzün çiçekleri Bir gülüþ kadar yakýnken bize Uzaktýlar oysa içimizdeki sevgi kadar Bir oyundular konken partilerinde Oynanýr oynanýr bitmez
Sokak olmuþtur evleri Sokak çocuklarý adlarý
Gülüþlerini kaybeden çocuklardýr onlar Sevgilerini kaybedenlerin dünyasýnda Filistin’de acýnan bir ölüdür çocuklar Burnumuzun dibinde tiksinilen yaratýklar Þovluk bir yardýmdýr denizlerin ötesinde Bizde sadece durur elinin tersinde
Bir ses ver insanoðlu sadece bir ses Sevgiyle yankýlanan Gözleri parýldatan bir ses Gülümseme de bir ibadettir derken dinin Sen dinle kaybettiðin sesini sevginin Duyamýyorsan sesini sevginin Ahiretine çalýþ bunu emrediyor dinin Aðlarken çocuklarýn gül yüzleri Duyarsýn belki kaybettiðin sevginin sesini
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.