Makam-ı Mahur

’Çeyrek yüzyýl önce’

Artýk biliyorsun
tüm önlemler alýndý
kente giremez
yasaklý bülbül...
bu yüzden
sabahýn dördünde çýkan ekmeði alýp
þarabýn en hasýný üretmek için
düþerdik Emir Ahmet baðlarýna
içtimada beklerdi
bir eli elmas uçlu camcý Metin
mor gömleði antuvan yakalý Recai
bir de o günün komiser yardýmcýsý
bugün nerde? Bilmem kim...
müezzine inat
bir saba zemzeme þarkýyla yýkarken yüzümü
kývýrcýk marul gibi açan gülüþünü
çatal karasý üzüm parmaklarýný
bulup öperdim
þimdi yüreðim kirece bulanmýþ yaaar!
her yaným betona düþmüþ
nicedir göremiyorum
sahi
aramýzda gezer miydi? Öter miydi ebabil kuþu
kuþlarýn baþý
aklýndan uçmuþ...

’Çeyrek yüzyýl sonra’

Ne kadar yorgunsun
deðil mi?
ne kadar gitmiþsin arpa boylarýnda
böðürtlen tozlarýný silip
üzümün güneþini
elmanýn kurdunu görerek...
Oysa, daha ne kadar genç
apoletli/mütebessim
dikiz aynasýndan bir yerlere bakar gibi
taþra fotoðrafcýsýndaki
o yeþili çýkmýþ resmin...
O gece, Yeþilýrmaðýn kenarýnda
bir sen
bir ben
bir de camcý Metin
ne biçim içmiþtik
en doðurgan sevinçleri
Emirahmet baðlarýndan yanýmýza alýp
Niksar’ýn yollarýna
ne biçim düþmüþtük...
þimdi
çoluk/çocuk
sorumluluk derken
ne kadar uykusuz kalmýþsýn
deðil mi? ..

(1970 Merzifon- 1995 Ankara)

Alp Altundal






Sosyal Medyada Paylaşın: