BİR GÜMÜŞ TESBİH TANESİNDE
Bir Gümüþ Tesbih Tanesinde…
Ne vardý sanki
Demeyin,
Ne yoktu ki? !
Söze saygýsýzlýðýn
Deðil bir katresi
Bir haram çið damlasýnýn
Düþmediði
O miladi gecede…
Kelimeleri hece hece seçen
Okumayý yeni söken
Uçma sýrasý kendine gelince
Kanatlarý zangýr zangýr titreyen
Ve yuvasýndan uçmaya hazýr,
Gagasý sarýlý
Ýki yavru kuþ gibiydik…
O gece
Adýna EDEBÝYAT!
Ödüllerinin verildiði
Adýna bir musikili
Cennet þiirlerinin düzenlendiði
Okyanuslar üstünde
Ýki yaþlý/iki kýrçýl
Albatros gibi
Çakýldýkça denize
Kazara!
Bir güvercin yumurtasý
Düþmüþtü tepemize..
Artýk,
Bir aðrýlý sancý olmuþtuk
Aman kýzým.. Can oðlum!
Gitsin.. gitsin de
Gelmesin! ..
Dediðimiz yýllarýn birindeydik belki de..
Ceviz yapraklarý
Buðday baþaklarý arasýnda
Hýþýr-hýþýr
Salkým-söðüt
Dallarýna asýldýðýmýz…
(Biraz da yeþile bulanmýþ kýzýl çalýðý
akrepler-çýyanlar vardý
yekpare bedenimizde..)
O gece,
Dikmen vadisinde
Islanan terimizi
Papazýn baðýnda kurutup
Bir seðmen kuþaðýnda
Açarken içimizi,
Üzengisiz bir at gibi
Ankara kalesinin
Üstüne-üstüne
Sürmüþtük dolu dizginimizi…
Þakýr þakýr gülüþler içinde
Hisar parka girince
Susuz bir raký gibi
Þaha kalkan ellerimiz
bir “MÝSKET” türküsünde
FÝDAYDA’ya dönmüþtü…
FÝDAYDA da ANKARALIM!
FÝDAYDA! .
Öte yanda;
Bilirdim,
Üç caný kalmýþ
Resimsiz bir odada
Diz çökmüþ
Avurtlarý nur içinde
Bir anneniz vardý
Verdiðin gümüþ tesbihin
Ýmamesine
Mýrýl-mýrýl yapýþmýþ
“Hamdolsun”
“Buna da þükür”
“Kadýn-Kýzým! ”
deyip
aðlardý..
N’olmuþ sanki? !
Demeyin.
Ne yoktu ki
O gecede
Sanki gökten lacivert bir mürekkep þiþesi
Kayýp da düþmüþtü
Üstümüze
Sen
Yine alýp baþýný
Anzerbalý daðlarýna
Gitmiþtin..
Bense,
Kýrkýmdan sonra
Boncuk-boncuk
Puanlý-pastel
Bir tuhaf pembeler içinde
Göðe resimler çizmiþtim..
Þimdi
Niksar’ýn yollarýnda
Bilmem asýlý mýdýr?
O, Þahmeran duruþlu resim? !
Þayet birgün
Yolunuz düþerse
Bu yana doðru
Size karþýdan
Öyle mahcup
Öyle esrik
Biraz da platonik
Göz kýrpýþýna
Sakýn aldanmayýn..
Korkmayýn!
Biraz da siz sürün
Ýçinizden geçen
Tüm ebem kuþaklarýný
Üstüne-üstüne
Biraz da siz salýn
Saka kuþlarýný
Üstüne-üstüne..
Her birimiz,
Pandora’nýn kutusundan
Çýkmýþ gibiydik
O gece..
Yüzümüzün bir yaný
Yaðmur yüklü bir bulut
Bir yaný
Hacer-ül Esvet taþý..
O’ndan biraz mahcup
Biraz O’ndan ýslak
Biraz ondan sýcak-kanlý
Çýrýl-çýplak gönül avlularýna
Tertemiz bir döþek gibi
Seriliriz! .
Çünkü,
Yüz-yýllardýr
Elimizden asmýþlar bizi
Yüz-yýllardýr
Bir Amasya elmasý gibi
Ha bire
DÝÞLENÝRÝZ! .
(…Biraz da bunlar kalmýþtý elimizde..)
sen
yine
lacivert bir mürekkep þiþesinin
kýlýfýndan çýkýp
bir mavzer fiþeði gibi
anzer balý daðlarýna düþmüþtün
belki de ondan
výzýldayýp durmuþtu
peteðimize dolan
peteðimize konan
beni bir baþýma
parolasýz!
býrakan
Þu içimden,
bir türlü çýkmayan
MÜREKKEP karasý
Bu ÝSYAN!
(…Biraz da bunlar vardý o gece.)
Artýk
sabaha vakit dardý..
Sen,
ana kraliçe arý gibi yiðit, üretken
Kovansýz,
Anzer balý tadýnda
Ýmamesine asýlý kaldýðým!
Gümüþ taneli
Bir tesbih..
Sen,
Annem gibi efsunlu
Çýkarsýz, aðzý dualý
Artýk DESTUR ver..
Hala görmez misin? !
Senden el almak
Senden yol almak
Ýster
“Oðul”a konmuþ
Binlerce ARI! ..
Binler
Bin
Bin (..ler vardý
biraz da
biraz
bir AZ lar vardý
o gece..)
(Ankara 6 Mayýs 2003, “Bir Hýdrellez Sabahý”)
Alp Altundal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.