Hüzünlüyüm bu günlerde
Hüzün ekiyor,hüzün biçiyorum.
Saðým-solum
Ardýmdaki gölgem,
Aynadaki yüzüm,
Hüzün.
Artýk yolculuk vakti,kalkýp gitmeli
Gazellerin doldurduðu güz bahçelerine.
Orada yoksun,biliyorum.
Çaðýrsam duymazsýn
Duysan da gelmezsin...
Yalnýzým ve yorgunum.
Beni terk etmeyen hüznümle,
Ve boþa geçen ömrümle,
Seni düþünüyorum...
Ýnanki hiç bir þey beklemiyorum.
Yine de vefalý bir el uzansa,
Hafifçe konsa omuzuma,
Bilesin ki saklamazdým sevincimi
Merhem gibi gelirdi,bende saklý yarama.
Zaman, suvarisiz bir atýn
Dolu dizginliði ile akýp gidiyorsa,
Saatler dursa neye yarar?
Hüzünlü güz bahçelerine
Çýkýp gelsen bile,
Geçti bir gençlik,göçtü güzel kuþlar
Dört yaným hüzün,
Dört mevsim hazan... .
(Mayýs-2004/Ýst.)
Fesih Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.