Senin gözlerinden bakmalý Ýstanbul’a Ve Ýstanbul’un gözlerinden sana… Denizi seyretmeli gözlerinde senin, Martýlara ekmek atmalý senin ellerinle. Fakir çocuklara harçlýk vermeli, Umutsuzlara umut aþýlamalý yedi tepesinde bu þehrin… Seni Ýstanbul’da sevmeli, Ýstanbul’u sende görmeli…
Ýncecik bir yaðmur altýnda, Islanmamak için sana sarýlýyorum. Seni alýyorum içime soðuk günlerinde Ýstanbul’un… Üþümüyorum, Üzülüyorum… Yoksun ya yanýmda, Ýstanbul küser þiirlerime. Martýlar kanat çýrpmaz olur Haliç’te. Ne vapur düdükleri duyulur. Ne Sultanahmet’teki kumru sesleri… Her þey anlamýný yitirir yüreðinde bu þehrin. Bir hüzün kaplar her köþeyi, Her taraf sessizdir yüreðim gibi. Puslu bir Aralýk sabahýnda, Sana uyanmak için açar Ýstanbul gözlerini… Ve ben Ýstanbul’u görmek için gözlerini ararým. Ýstanbul’a senden, sana Ýstanbul’dan bakarým…
“ Ýstanbul’u sevmek için sana aþýk olmalý, Sana aþýk olmak için, Ýstanbul’u vurmalý… “
Yusuf MESCÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.